25 sept 2017

Ola Sanotee! Cal é o teu consello?



Aquela campaña de sensibilización de boas costumes, adicada principalmente a nenos de finais dos 90 (anque tamén valida para moitos adultos), era unha campaña que lembramos ben moitos galegos. Con el sabiamos distinguir os hábito que están mal, están moi mal, dos que están ben.  
Aquí en Honduras existe un problemas grave de hábito, neste caso non só se trata de que non laven os dentes ó marchar para a cama, ou non leven o estudio o dia. Trátase de que facer co lixo. A despreocupación por parte da poboación catracho en canto hábitos de recolección de desfeitos pide a berros que Sanote sexa PCR 2018.  
Un dase de conta poñendo o primeiro pé en Centroamérica deste problema, as cunetas, as beirarrúas... Os plásticos forman parte do chan nalgunhas zonas tanto, que o pensamento de “total, un mais, que mas dá” cala profundamente na mentalidade hondureña.



Ilustración 1. Estación de autobuses de Choluteca

Pero isto non vén do cidadán de a pé, o problema ten o seu orixe mais arriba, as administracións locais teñen abandonada de maneira absoluta o tema da recollida de residuos e apenas existen (tendo sorte) algún punto donde se poida tirar o lixo. Así que, en pobos como o do Triunfo, o que se fai é que en cada casa se amontonen e se queimen os plásticos.


Ilustración 2. Punto de recollida no parque do Triunfo

O problema principal e que o uso de plásticos nas últimas décadas entendeuse dunha maneira rapidísima, tanto que hoxe en dia parece inimaxinable comprar calquera produto sen que fose envolto nunha pequena bolsa de plástico transparente. Sen Europa xa é esaxerado o tema dos envases, aquí incluso pódese dicir que vai mais alá, sempre falando en proporción a cantidade de produtos que están dispoñibles. As empresas e administración son as principais responsables disto, xa que para nada están interesadas en usar materiais mais “Earth friendly”.
Pola contra, esta rápida extensión dos plásticos no foi capaz de ser contrarrestada por unha eficaz xestión de residuos, e mais, esta atópase en pañais agora mesmo.
A maioría dos municipios non contan cunha estructura de vertedoiro aislada e ben saneada para a disposición final dos residuos sólidos, senón que o lixo vai a vertedoiros a ceo aberto, e incluso ata se queiman os materiais de refugallo sen ningún tipo de separación.


Ilustración 3. Queima de lixo no Instituto do Triunfo

Esta queima e sumamente practicada, e trae unhas consecuencias ambientais devastadoras, xa que se emiten gases sumamente tóxicos a atmosfera. Tamén se contaminan os solos, as augas e favorece a proliferación de insectos e baterias dañinas para a saúde.
Como exemplos de casos graves aquí no Triunfo, chamounos a atención o da poboación de Barrio Nuevo, preto do desvío das Hormigas, onde un pozo excavado secou tempo atrás, e a xente do pobo comezouno a usar de cremtarorio. Agora mesmo ese pozo está a rebosar de plástico, e non só é foco de numerosas enfermidades, senón que é unha entrada directa dos contaminantes dos materiais de refugallo os acuíferos locais.


Ilustración 4. Vertedoiro crematorio preto de San Marcos de Colón

O problemas ca auga aquí no sur de Honduras está ligado co da contaminación, por suposto. Como a auga non é potable, non se pode beber directamente da billa, polo tanto a auga potable véndese en embases, que van dende bidóns grandes de auga de unos 20 litros que son reutilizables, a bolsitas de agua de medio litro. Estas bolsiñas son moi populares, e tamén é moi popular tiralas polo chan desgrazadamente. Por iso que é isto e como a pescadilla que se morde a cola, canto mais contaminada está auga, mais se contamina para tratar de atallar o problema. Por iso é moi necesario que canto antes, que os hondureños e hondureñas (extrapolable o resto de Mesoamérica) tomen as rendas deste problema, a través de sistemas de sensibilizacion que vaian desde a mesma educacion que se recibe nas escolas, ata o propaganda por parte das institución locais e xerais.


Ilustración 5. Camiño chegando o rio Guale, no Triunfo

Por iso, as campañas de sensibilización agora mesmo móstranse imprescindibles, necesitase que a poboación vexa isto un problema primordial. Pero isto non é unha tarefa sinxela para nada.
Seguindo como exemplo no Triunfo, estudando as fichas sociais que se levan a cabo nas comunidades rurais, entre as necesidades primordiais atópanse a enerxía eléctrica, auga potable, escolas, ruas en condicións, letrinas, emprego, as enfermidades... en ningunha se atopa nunca a recollida do lixo. Isto é ben sinxelo, os hondureños non se preocupan do lixo, porque hai bastantes mais problemas diante nos seus rankings particulares. As administracións saben iso,  como problemas hai xa dabondo, tampouco lles interesa sensibilizar de novos problemas, e menos ainda se son difíciles de solucionar e implica un enfrentamento coas grandes organizacións.

O sanote catracho tería unha tarefa titánica aquí. Tan titánica, como necesaria.

No hay comentarios: